Adanaspor'un 1971 yılı İlk yarı için son üç maçı.

(milliyet yazarı şükrü gülesin’in gazetede çıkan yazısından alıntıdır.)

apak’ın dediği oldu;
adanaspor soğuktan dondu

1972 orhan şeref apak’a ters geldi. maçtan önce, dayım apak’la düşman çatlattık. öpüştük, dertleştik… maçı sordum, <<ümitvar değilim şükrü’cüğüm, soğukta büzülürüz biz. hava da soğuk…>> dedi ve söylediği çıktı dayımın. vefa, canpazarında, oyuna sert girdi ve enteresan maçı aldı.

dayım apak’ın yanında iki sadık muhafız kalmıştı…. biri otobüscü mithat çağla, öbürü tilki lakabı ile anılan selim yetkin… <> dedi apak, <> bir ara gözümüz şeref balkonuna ilişti. <> dedi apak, <> neye dedim, dayıcığım, <> demez mi. ben gülerken ilave etti, <<şükrü’cüğüm, ben selâhiyetli bir insan olsam hasan polat’la, jokey kulübü başkanı hacı burhan karamehmet’in yerlerini değiştirirdim. çünkü hacı burhan bu işten daha iyi anlar. abisinin mersin’den kendisinin galatasaray’dan pratiği var…>>

oyun gayet sert başladı. vefa, maçı almağa azimli idi. ilk saniyelerde şeytan miliç bir top aldı, on metre yürüyemedi topla bir de baktık adam havalanmış… havada bir parende, suya düşer gibi çimenin üzerinden ses çıktı. adamı mithatpaşa’da jene kelly’e benzettiler. ve ondan sonra da şeytan oldu, bir melâke… birbuçuk saat dolaştı durdu. sonunda da teknik direktörden ileri dayım tek direktör apak sahada oyuncuları, antrenörü koka ve muhafızları ezik büzük adana’nın sıcağına koştular