reşit kaynak'in raftaki kramponlar yazisindan;
diyarbakırspor-adanaspor maçı
beşiktaş’ta oynadığımız yıllarda adım “adanaspor karşısında oynamıyor” diye çıkmıştı. zaten beşiktaş’ta da adana’daki 2-0’lık maçtan sonra beni pek oynatmamışlardı... çetin güler adanaspor’a karşı beni oynattı. ama oynayabilene aşkolsun. o güne kadar beni yere göğe sığdıramayan seyirci daha ilk dakikadan itibaren küfür etmeye, yuh çekmeye başladı. iyi oynamak isterken psikolojik yönde etkilendim. o atmosfer içinde sürekli olarak top kaybediyordum. ilk yarı bitti. soyunma odasına girerken genel kaptan seyircinin tahrikine kapılarak arkadan gelip bana yumruk attı... soyunma odasında ne yapacağımı şaşırmış vaziyette hüngür hüngür ağlıyordum. genel kaptan, çetin güler’e beni oyundan çıkarmasını söyledi. çetin hoca da, “ben böyle birşey yapmam cesaretin varsa sen çıkar” diye karşılık verdi. sahaya yeniden çıktım. vehbi kafasıyla bir top indirdi önüme, ben de yaradana sığınarak vurdum. top kalenin tavanına asıldı. bu kez seyirci beni alkışlamaya başladı. genel kaptan da boynuma sarılıp özür diledi. karşılaşmayı 1-0 kazandık.
